پژوهش حاضر به بررسی نقش برنامه درسی تلفیقی با انواع گردشگری در ساحتهای تربیتی دوره تحصیلی ابتدایی پرداخته است. روش تحقیق، پیمایشی و جامعه آماری اساتید و دانشجویان سه رشته برنامه‌ریزی درسی، مدیریت آموزشی و مدیریت گردشگری دانشگاه علامه طباطبائی می باشد. نمونه آماری طبق جدول کرجسی و مورگان و با به‌کارگیری روش نمونه‌گیری طبقه ای نسبتی به تعداد 108 نفر تعیین شد. نتایج این تحقیق در دو بخش توصیفی و استنباطی، بررسی و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. آماره‌های توصیفی شامل میانگین و انحراف معیار برای متغیرهای تحقیق ارائه می‌شوند. در بخش استنباطی از تکنیک های تحلیل عاملی تأییدی با کمک نرم افزار LISREL نسخه 10/2استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان داد که داده‌های مدل تحقیق با ساختار عاملی و زیربنای نظری پژوهش برازشی مناسب دارد. همچنین با توجه به نتیجه آزمون تی می‌توان گفت همۀ فرضیه‌های تحقیق، در سطح اطمینان 95% مورد تأیید قرار گرفته اند. بر این اساس تلفیق گردشگری مذهبی با برنامه درسی در ساحت تربیت اعتقادی، عبادی و اخلاقی، تلفیق گردشگری کسب و کار و علمی - آموزشی با برنامه‌درسی در ساحتهای ﺗﺮﺑﻴﺖ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻱ ﻭ ﺣﺮﻓﻪ ﺍﻱ و ﺗﺮﺑﻴﺖ ﻋﻠﻤﻲ ﻭ ﻓﻨﺎﻭﺭﻱ، تلفیق گردشگری اجتماعی - تاریخی با برنامه‌درسی در ساحت ﺗﺮﺑﻴﺖ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﻲ، تلفیق گردشگری تفریحی – طبیعت‌گردی با برنامه‌درسی در ساحت ﺗﺮﺑﻴﺖ ﺯﻳﺴﺘﻲ ﻭ ﺑﺪﻧﻲ و تلفیق گردشگری فرهنگی - هنری با برنامه‌درسی در ساحت ﺗﺮﺑﻴﺖ ﻫﻨﺮﻱ ﻭ ﺯﻳﺒﺎﻳﻲﺷﻨﺎﺧﺘﻲ، منجر به تحقق‌پذیری اهداف ساحت های مربوط به آنها می‌شود.
فصلنامه تعلیم و تربیت، دوره 37، شماره پیاپی 147، پاییز1400، ص76-53