شروع قرن 21 ناظر به دورانی است که از نظر فناوری می توان آن را عصر کوانتوم نامید. تئوری های کوانتومی این قابلیت را دارند که در تبیین رفتارهای پیچیده انسان و از جمله آموزش و یادگیری مفید واقع شوند و دانشمندان از این تئوری در بررسی پدیده هایی مثل ذهن، تفکر، ضمیر ناخودآگاه استفاده می نمایند، نظریه کوانتومی در ایران به ویژه در قلمرو برنامه درسی موضوع ناشناخته ایست و ضرورت دارد مفاهیم مربوطه تبیین وباکمک قابلیت های آن، کاستی های برنامه درسی موجود، مرتفع گردیده و منجر به زیستی آگاهانه درهزاره سوم شود؛ لذا این پژوهش با هدف تبیین مفاهیم کوانتومی و تعیین مولفه های مربوطه در پی این سوال بوده است برنامه درسی کوانتومی چه مولفه هایی را در بر می گیرد؟ این پژوهش به لحاظ هدف بنیادی و از حیث داده ها کیفی است. برای این منظورازارزیابی ساختارمفهومی و پژوهش نظریه ای استفاده گردید. جامعه آماری پژوهش در بخش کیفی شامل اسناد ملی و بین المللی و پژوهشهای مرتبط ومنابع دیجیتالی در حوزه فیزیک کوانتوم و برنامه درسی می باشد. کاربست این نظریه، رویکرد فرارشته ای، دانش زمینه ای، مشارکتی و مذاکره ای به جای دانش سلسله مراتبی، آمادگی رویارویی با تحولات و موقعیت های غیر منتظره، یادگیری مادام العمر، عدم تمرکز در برنامه های درسی و پرداختن به همه ابعاد پیچیده انسانی و تعاملات گسترده وی با جهان هستی و اجرای برنامه های درسی چند فرهنگی را ارایه می دهد. برای موفقیت در اجرای برنامه های درسی بایستی به محیط یادگیرنده و شرایط روحی و جسمانی وی و تزریق انرژی های ذهنی توجه نمود. در ارزشیابی برنامه های درسی به تنوع ابزارها و منابع توجه شود و به صورت کیفی، پیوسته ودر موقعیت های گوناگون انجام گردد. نتیجه گیری: برنامه درسی کوانتومی با دیدگاهی کل گرا به یادگیری تعاملی نیمکره راست و چپ، با استقرار یک مدل ساده و پویا لذت تدریس را به استادان باز می گرداند و دانشجویان را به سطح یادگیرندگانی سیری ناپذیر و آگاه ارتقا می دهد.
دو فصلنامه مطالعات روانشناختی نوجوان و جوان، سال سوم شماره 1 (پیاپی 4، بهار و تابستان 1401)، ص 329 -315