کتاب حاضر، نگاهی فرانگرانه به فراسوی پیامدهای فروبسته ی دیدگاه ها و روش های فرودستانه در تبلیغ و تربیت دینی است که ناخواسته و نابخردانه، مخوف ترین آسیب های جبران ناپذیر را در پوشش دین و اخلاق به ساحت والای اخلاق و ایمان دینی وادار کرده است. این گفته پردازی های بی پروا، کیفر خواستی بی مهابا علیه آن دسته از مربیان و مبلغانی است که به نام تبلیغ و ترویج دین، شور و اشتیاق قلبی به دین را تضعیف می کنند، بی آن که از این فاجعه ی اسف بار خود، کمترین احساس گناه و معصیتی داشته باشند. گفتارهای این کتاب، سوگنامه ای بیدارساز علیه کسانی که با پروژه ی دینی کردن افراد، پروسه ی دینی شدن آن ها را نه تنها مختل که منحط می کنند، آن هایی که با برداشت های نایاب از تربیت دینی ناب، مانع باروری باورهای ناب دینی در افراد دین یاب شده و زمینه تیرگی و زنگارزدگی نهاد دین گرایی در جامعه را فراهم می آورند و به نام اصلاح به گسترش فساد مشغول اند و... این کتاب، می کوشد تا با گفتمانی تضادمندانه به واکاوی دو رویکرد متضاد به تربیت دینی (دین دهی در برابر دین یابی) بپردازد.