در صورت دستوری فارسی به تبع سنت عربی، صرف، آن بخش از دستور است که به مبحث کلمه می‌پردازد. این بخش معمولاً با معرفی انواع کلمه آغاز می‌شود، سپس تغییرات تصریفی هر یک از انواع به دست داده می‌شود و در پایان ساختمان واژه ساختی هر یک مورد بحث قرار می‌گیرد. در دستور نویسی جدید فارسی در پی نظریات زبانشناسی جدید، مبحث انواع کلمه کاملاً به بخش نحو رانده شده است و صرف صرفاً ساختمان کلمه از تصریف و واژه‌سازی را دربرمی‌گیرد. کتاب حاضر به بررسی جنبه‌های گوناگون صرف در زبان فارسی پرداخته است.
سال نشر:
1398
ناشر:
مولف: