این کتاب یکی از جامع ترین و مهم ترین نوشته ها درباره تاریخ آموزش ایران است که دیوید مناشری با استفاده از اسناد دست اول، صدها مصاحبه حضوری با صاحب نظران، سیاست گذاران، مدیران و استادان متنفذ در رژیم پهلوی و همین طور اغلب آثار مهمی که در تحلیل آموزش جدید ایرانی و نقش آن در تحولات تاریخ جدید ایران به فارسی و انگلیسی نوشته شده، فراهم کرده است. به نظر مناشری، آموزش جدید اهرم اصلی، موتور محرک و مهم ترین ابزار مدرنیزاسیون ایران است.
از این رو، وی کوشیده است بسط گام به گام آموزش جدید (غربی) در نظام اجتماعی سنتی ایران را از سال ۱۸۱۱، یعنی تاریخ اولین اعزام دانشجویان به فرنگ توسط عباس میرزا، تا پایان سلطنت پهلوی و سپس در دهه اول جمهوری اسلامی به تصویر کشد و نقش ویژه نظام آموزشی را در تغییر تدریجی نظام ایران قدیم و ظهور ایران مدرن از طریق تربیت طبقه نخبگان جدید تبیین کند.
بخش 1: دوره قاجار
بخش 2: آموزش در دوره رضاخان
بخش3: آموزش در دوره محمدرضا شاه