بر اساس سند برنامه درسی "آموزش زبان های خارجی بستر مناسبی را برای درک، دریافت، تعاملات فرهنگی و انتقال دستاوردهای دانش بشری در قالب های متنوع زبانی به صورت شفاهی، دیداری، و نوشتاری برای مقاصد و مخاطبان گوناگون در چارچوب معیار اسلامی فراهم می کند. ازآنجاکه مراودات اجتماعی تحت تأثیر تعاملات جوامع بشری و رشد فناوری توسعه پیداکرده و این دامنه هرروز افزایش پیدا میکند، برای برقراری ارتباط سازنده و آگاهانه ضروری است دانش آموزان علاوه بر زبان مادری که به آنان امکان تعامل در سطح روابط میان فردی(خانوادگی، محلی و ملی) را می دهد، توانایی برقراری ارتباط با سایر جوامع و دستاوردهای بشری را در سطح منطقه ای و جهانی دارا باشند ". البته در جای دیگری از سند برنامه درسی، برای رسیدن به امکان تعامل با سایر جوامع، سطح دستیابی دانش آموزان به مهارت های مختلف زبانی را در پایان دوره متوسطه دوم به این صورت مشخص شده است که "آموزش زبان بر توانایی ارتباطی و حل مسئله تأکید دارد به گونه ای که فرد پس از آموزش قادر به ایجاد ارتباط با استفاده از تمامی مهارت های چهارگانه زبانی( گوش دادن، سخن گفتن، خواندن و نوشتن) برای دریافت و انتقال معنا گردد. برنامه درسی آموزش زبان خارجی باید دانش آموزان را با پیکره زبانی، واژگان و ساخت های موردنیاز برای برقراری ارتباط مؤثر و سازنده در سطح جهانی آشنا سازد. سؤالی که در اینجا مطرح می شود آن است که برای رسیدن به این سطح از مهارتهای زبانی چه سنی یا محدوده سنی برای شروع آموزش زبان خارجی مناسب است؟ در این خصوص متخصصان نظرات مختلفی با توجه به ابعاد مختلف زبان آموزی ارائه داده اند .این تفاوت در نظرات، ضرورت انجام یک مطالعه سنتز پژوهی را نشان میدهد. متغیرهای متعددی مرتبط با آموزش زبان دوم/خارجی وجود دارد، در این پژوهش سن مناسب شروع آموزش زبان خارجی باملاحظه " عوامل فرهنگی- اجتماعی" و " رشد شناختی" موردتوجه قرارگرفته است .برای انجام مطالعه سنتز پژوهی سه مرحله طی شده است که شامل " تعیین جغرافیای پژوهش، تعیین پژوهش های موردنیاز" مرحله دوم، " نقد نظام مند اسناد منتخب" و مرحله سوم "سنتز " است حجم نمونه شامل کل پژوهش های انجام شده در دسترس بوده است. از مجموع 81 پژوهش به دست آمده، 43 پژوهش به مرحله واکاوی رسیدند. پژوهش ها به چهار دسته" سنتز پژوهی"، "مروری"، " کیفی " و " کمی" تقسیم شده است. سنتز پژوهش ها با توجه به "رشد شناختی " و" عوامل فرهنگی- اجتماعی" به صورت مجزا صورت گرفت. یافته ها حاکی از آن است که محدوده سنی مناسب شروع آموزش زبان خارجی با توجه به رشد شناختی 10-8 سال است و محدوده سنی مناسب شروع آموزش زبان خارجی با توجه به عوامل فرهنگی- اجتماعی 5-3 سال است ولی ازآنجایی که در گروه مطالعات کیفی و پیمایش هیچ اشارهای به محدوده سنی از بعد عوامل فرهنگی -اجتماعی نشده است درنهایت می توان چنین نتیجه گرفت که بر اساس یافته های محدوده سنی موردتوافق پژوهشگران برای شروع آموزش زبان خارجی با توجه به عوامل فرهنگی- اجتماعی زیر 12 سال است با تأکید بیشتر بر محدود سنی 5-3 سال است.