آگاه

سه مفهوم جسمانیت، ناخودآگاه شناختی واستعاره شناختی مفهوم‌های بنیادین کتاب هستند. نویسندگان کتاب فلسفه جسمانی دست به کار رعب‌آور بازسازی فلسفه غرب با هم ‌ترازکردنش با این سه آموزه بنیادین علوم‌ شناختی زده‌اند: نخست ذهن اساساً جسمانی است، دوم اینکه اندیشه عمدتاً ناآگاهانه است، وسوم اینکه مفاهیم انتزاعی عمدتاً استعاری اند. چرا این کار رعب‌آور است؟ علوم شناختی، یا همان مطالعه تجربی ذهن، ما را به خلق فلسفه‌ای به‌لحاظ تجربی مسئول فرامی‌خواند، فلسفه‌ای که با اکتشافات علمی در‌ خصوص ماهیت ذهن هم‌خوان است.

“ایدئولوژی و برنامه ی درسی” اثر ماندگار منتقد فرهنگی برجسته، مایکل اپل است که با هدف ارزیابی آموزش با نگاهی انتقادی و افشای روابط میان دانش، تدریس و قدرت، نگارش شده است. کتاب پیش رو دربردارنده ی متون انتقادی و توصیفی نسبت به این اثر ارزشمند از اساتید مطرح در حوزه های مختلف جامعه شناسی آموزش است.  یکی از  مهم‌ترین تأثیرهای ایدئولوژی و برنامه‌ی درسی، انتقالِ تمرکز مطالعات آموزش انتقادی از دغدغه‌ی نسبتاً محدود "محتوا"ی برنامه‌ی درسی به تحلیل صورت یا فرمِ آن بود.

مدارس و دیگر مجموعه‌های آموزشی غیر از هویت‌سازی (مثبت و منفی)، بخشی از دستگاه فرهنگی جامعه نیز هستند. آن‌ها سازوکارهایی کلیدی در تعیین چیزی‌اند که از لحاظ اجتماعی «دانش مشروع» ارزش‌گذاری و صرفاً «مردمی» تعبیر می‌شود. آن‌ها هم‌گام با نقش خود در تعریف بخش بزرگی از آن‌چه دانش مشروع تلقی می‌شود، در فرایندی هم مشارکت دارند که از آن طریق گروه‌های خاص منزلت می‌یابند و دیگر گروه‌ها ناشناخته یا حقیر باقی می‌مانند. از این رو، در این‌جا نیز مدارس مرکز مبارزات بر سر سیاست‌های بازشناسی مربوط به نژاد/‌قومیت، طبقه، جنسیت، تبعیض جنسی، توانایی، مذهب و دیگر پویایی‌های مهم قدرت به حساب می‌آیند.