موانع درگیری دانش آموزان

در گزارش "ویگنز " در همایش سالانه تجارب تحصیلی دانش آموزان " در سال 2014، پرهیز از روزمرگی به عنوان آرزوی همه دانش آموزان در کلاس های درس مطرح شده بود. در مرکز تقاضای این یادگیرندگان، سه خطای اصلی، که بوسیله اکثر دانش آموزان به عنوان ملالت عمده آنها در کلاس های درس مطرح شده بود، عبارت بودند از: " تکالیف ارائه شده فقط وقت ما را تلف می کنند"، "هیچ تنوعی در انجام روزانه این تکالیف وجود ندارد" و نیز اینکه، "معلمان بیش از حد صحبت می کنند". اگرچه این وسوسه وجود دارد که اظهار نظر هایی از این نوع را به عنوان شکایت های قابل پیش بینی نوجوانانی که زیر بار فشار محتوای تحمیلی و گیج کننده صفحات مانیتور و رسانه های جمعی قرار دارند، نادیده گرفت. ولی شکایت هایی از این نوع نیز در پاسخ های دانش آموزان مدارس ابتدایی و راهنمایی، که با همین سؤالات مورد پیمایش قرار گرفته بودند، مشاهده شد (ویگنز، 2014 الف، 2014 ب). عقل سلیم و نتایج پژوهش ها، هر دو، به ما می گوید که دانش آموزان درگیر در هر پایه تحصیلی، بیش از دانش آموزان غیر درگیر، وقت صرف می کنند و به موفقیت بیشتری نیزدست پیدا می نمایند (سوسا و تاملینسون، 2011 , هتی، 2012 , وال یکنگتون، 2013 ). بنابراین، به جای اینکه به این شکایت های دانش آموزان بی توجه باشیم، باید از آنها به عنوان "اهرمی " استفاده کنیم که ما را به جانب برنامه ریزی مؤثرتر سوق می دهد. بنابراین، چگونه معلمان می توانند طرح درس هایی را سازماندهی کنند که هم محتوای مورد نظر را دربر بگیرد و هم استاندارد های نظام آموزشی را؛ و در عین حال، درگیری تحصیلی بیشتر دانش آموزان را نیز موجب شود؟ در این قسمت به چهار اصل عملی اشاره می شود که به منشاء عدم درگیری تحصیلی دانش آموزان اشاره دارد برقراری رابطه بین معلم  دانش آموز و دانش آموز با دانش آموز در این که ارتباط معلم و دانش آموز، پیوند مستحکمی با موفقیت دانش آموز دارد، تردیدی نیست (هتی ، 2012 ). به همین دلیل، بسیاری از معلمان در شروع سال تحصیلی از "سیاهه "ای برای شناخت دانش آموز استفاده می کنند. بااین وصف، وقتی جمله ای مانند "معلم من واقعاً مرا دوست دارد" به آنها ارائه می شود، تنها 7.3 درصد پاسخ دهندگان به سؤالات این پیمایش، با آن " کاملاً موافق" بودند. (ویگنز، 2014 ج). این عدم ارتباط به معنی آن است که صرف  جمع آوری اطلاعات درباره دانش آموزان برای برقراری ارتباط کافی نیست. پیمایشها، گامی درست در جهت برقراری این ارتباط است، ولی اهمیت آنها در مقا یسه با نحوه عمل معلم نسبت به این اطلاعات به دست آمده به مراتب کمتر است. به سؤالات زیر که از همین پیمایش استخراج شده است، توجه کنید: 

دوست دارید وقت خودتان را چگونه سپری کنید؟

  در مدرسه با چه مشکلاتی دست به گریبان هستید؟ توضیح دهید