فطرت انسان دارای اقتضائاتی برای تربیت کردن است که یکی از آن‌ها زیبایی‌جویی و زیبایی‌طلبی است. خداوند برای تربیت انسان به زیبایی‌جویی وی اشاره کرده و زبان کتاب هدایت خود را متناسب با آن انتخاب کرده است. ازآنجاکه هدف و رسالت اصلی قرآن نیز هدایت بشریت به مسیر حقیقی و خداشناسی است و نظام آموزشی و برنامه درسی نیز هدفی جز تعلیم و تربیت فراگیران ندارد، بنابراین برنامه درسی نیز می‌تواند از زبان اعجازآمیز قرآن که همان زیبایی‌شناختی است، استفاده کرده و موفقیت کسب کند.
هدف پژوهش حاضر، تبیین جایگاه مغفول رویکرد زیبایی‌شناسی در برنامه درسی و توصیف نگاه زیبایی‌شناسانه، زبان اعجازآمیز و موفق اسلام و قرآن به تعلیم و تربیت و الهام از تجربه قرآن و تجویز آن به برنامه درسی به روش تحلیلی - استنتاجی است. براساس نتایج این پژوهش، تربیت زیبایی‌شناختی در حال حاضر برای نظام آموزشی ما فراتر از حد ضرورت و به‌عنوان یک رویکرد مکمل و حتی جایگزین رویکرد فعلی مطرح است. تعالیم اسلامی ازطریق تربیت زیبایی‌شناسی بهتر می‌تواند فضای لازم را برای حضور در برنامه درسی پیدا کند. شایان ذکر است که تربیت زیبایی‌شناسی دارای ویژگی‌ها و پیامدهای خاص در برنامه درسی است که از آن جمله می‌توان به توجه به ادراک عمیق و تخیل فراگیران، تجسم ذهنی و خیالی، مدیریت هیجانات، ایجاد شور و نشاط و... اشاره کرد.