قرن حاضر امکان برخورداری از انواع مدارس را فراهم نموده است. اگر برنامه درسی مناسب قرن 21 را طراحی و تدوین کنیم و بخواهیم آن را با نوآوری و دانش جدید همراه سازیم باید یک تغییر سیستماتیک مرتبط با تمامی عملکردها را نشان دهیم نه یک تغییر و سازگاری جزئی، بایستی نسخه جدیدی از برنامه درسی را ارائه کنیم. برای اینکه ساختارهای مدرسه را به صورت ساختارهای باز، سیال و ابتکاری تبدیل کنیم نیازمند فرم های جدید می باشیم. داشتن آمادگی و انجام تغییر از ضروریات تفکر درباره تشکیل نمونه های جدید مدارس می باشد. در غیر اینصورت به سادگی آنچه را که می دانیم، تکرار خواهیم کرد .چیزی که نگران کننده است این است که مرحله حیاتی "نگاه به آینده " از بین رفته و به " آنچه که می دانیم و می توانیم انجام دهیم " محدود شده ایم. مدارس موجود و برنامه درسی موجود دیگر کاربردی ندارند.
آنچه در قرون آتی نیاز بشر خواهد بود، در حال حاضر می بایستی مورد کنکاش،آموزش، ویادگیری قرار گیرد تا در مقابل ابهامات،بی توجهی ها،و بحرانهای ناشی از آن قرار نگیریم و آمادگی لازم در نحوه برخورد با آنها را امروز برای فردا آموزش دهیم و کسب نماییم.