یکی از مهم ترین مسائل بشر در تمامی ادوار تاریخی مقوله تعلیم و تربیت و پرورش نسل جوان برای ورود به اجتماع و جامعه پذیری آنان بوده است. زیرا بیشتر برای دوام و بقای نسل، ناگزیر از کنترل و کارگردانی محیط خویش به مدد نیروی اندیشه بوده و آنچه را که در این رهگذر تجربه کرده می بایست به نسل جوان منتقل نماید، به همین دلیل می توان گفت در کهن ترین دورنمای تاریخی، تعلیم و تربیت از بارزترین دلشمغولی های جوامع بوده است. با این اعتبار می توان ادعا کرد که قدمت تعلیم و تربیت به قدمت بشریت است و از آنجا که تعلیم و تربیت حتی در اشکال سنتی و تصادفی خود مستلزم محتوا و تجارب خاصی می باشد، برنامه های درسی از قدمتی به اندازه تعلیم و تربیت برخوردار هستند. از دگر سو، همزمان با فزونی دانش و آگاهی بشر از حساسیت و اهمیت تعلیم و تربیت، ظهور ساختارهای اجتماعی پیچیده، نظام های تعلیم و تربیت از اشکال تصادفی و سنتی به سوی نظام های حساب شده و قانونمند سوق یافتند و در این میان برنامه های درسی نیز از طرح و مقاصد واقع بینانه تری برخوردار گردیدند
رشد و توسعه شتابان حوزه برنامه درسی، خصوصا وجود دیدگاه ها، نقطه نظرات و برداشت های گوناگون از آن، از یک سو زمینه ساز ظهور مفاهیم و قلمروهای جدید برای این رشته نوبنیاد بوده است اما از سوی دیگر جوان بودن این حوزه، مسائل و مشکلات عدیده ای را برای کسانی که به این رشته می پردازند، خصوصا، مبتدیانی که در جستجوی برداشتی منسجم از مفاهیم، تئوری ها و دیدگاه های آن هستند به وجود آورده است.
کتاب حاضر بر آن است که ضمن بررسی دیدگاه ها و نقطه نظرات متفاوت، حدود و ثغور رشته برنامه درسی را به تصویر کشد و یا حداقل تنوع برداشت ها از مفهوم برنامه درسی را نشان دهد.