تازه های نشر

هدف از این پژوهش بررسی و تحلیل نقادانه برنامه درسی ملی تدوین شده جمهوری اسلامی ایران باتوجه به ملاکهای برگرفته از زیرنظام برنامه درسی در مبانی نظری تحول بنیادین در نظام تعلیم و تربیت رسمی و عمومی بوده است. رویکرد پژوهش عمدتا کیفی و از نوع استنتاج قیاسی مبتنی بر تحلیل اسنادی در قالب پژوهش ارزشیابی است.

   نویسنده در این مقاله در پاسخ به این سوال که  چگونه طرح درسی تهیه کنیم که شرایط و الزامات لازم را داشته باشد و در عین حال، بتواند دانش آموزان را نیز به یادگیری آنچه مورد علاقه آنها است،درگیر کند.اذعان می کند که توجه بیش از حد معلمان  به استاندارد ها )یا، شاید دقیق تر، آزمون-های استاندارد شده(، راهنمایی های گام به گام و آینده ای که از نظر طراحی برنامة درسی برای ما رقم خواهد  باعث می شود که ما فراموش کنیم که تدریس به معنی واقعی کلمه یعنی چه؟ معلمان برای تربیت فراگیرندگان واقعی باید در قلب، روح و ذهن دانش آموزان نفوذ پیدا کنند چون آموزش فهرستی از استاندارد ها، ما را به آنجا نخواهد برد.

در مقاله "چگونه با برنامه درسی خود شریک شوید"، از این ایده حمایت میشود که معلمان موفق میتوانند همانند طراحان برنامه درسی در کلاس عمل کنند و متون درسی را به زندگی دانش آموز ربط دهند. به عبارت دیگر، به رغم نویسنده مقاله، برنامه درسی و مواد و مطالب آن، هرگز نمیتوانند جایگزین معلم یا تدریس با کیفیت شود، ولی می تواند مبنای استواری برای معلم و تدریس وی فراهم کند و معلم پس از درک این مبانی ساختمانی را با توجه به دانش آموزان کلاس خود و مسائل مرتبط با زندگی آنها بنا کند.

در ادامه مقاله راهبرد هایی برای مشارکت معلمان با مواد برنامه درسی پیشنهاد می کند:

در سا لهای اول قرن بیست و یکم و بعد از مقایسة صدها ویدیوی کلا سهای درس در پنج کشور، پژوهشگران "مطالعة بین المللی روند آموزش در ریاضیات و علوم"(تیمز)، یافته های نگرا ن کنند ه ای دربارة درس علوم در کلا سهای درس به دست آوردند.